Vanuit de hoogte

Holaatjes! Hier een bericht vanuit La Paz, de hoofdstad van Bolivia gelegen op bijna 4.000 meter. 4.000 meter is best hoog kan ik je vertellen, je bent veel sneller buiten adem vanwege het gebrek aan zuurstof. Toch went het al aardig, want we zijn nu al een tijdje een stuk boven zeeniveau. La Paz zelf is echt een groot gekkenhuis, de straten zijn smal en alles wat er rijdt zijn minivans en taxi´s, 3 rijen dik, toeterend en door elkaar.

In Chili zijn we nog een dagje gaan sandboarden, wel lachen, maar werkelijk alles zat onder het zand. De volgende dag ging om 3:30 de wekker, want we hebben namelijk op 4200m geisers gezien en ondertussen het licht zien worden, echt heel cool. Vervolgens gezwommen in een paar ´hotsprings´. Het klimaat in de woestijn was ook wel even wennen, ´s nachts bij de geisers was het -1 en ´s middags wordt het met gemak 35 graden. Dat waren dus een hoop laagjes die achter elkaar uitgingen! Hier in La Paz is het ook geen jurkjesweer meer, af en toe een bui, maar op zich goed te doen.

Vervolgens onze driedaagse tocht met een 4wheeldrive richting Bolivia, echt een van mijn hoogtepunten van deze reis! We waren in totaal met z´n 6en en een chauffeur in de jeep, wat errug gezellig was. We zijn veel onderweg tegengekomen zoals lama´s in al zijn soorten die ik nu al ben vergeten, flamingo´s en vogels, maar voornamelijk enorm uitgestrekte vlaktes, bergen, meertjes, zand en ongelofelijke uitzichten. Erg indrukwekkend. We hebben in twee basic hostels geslapen, erg koud ´s nachts! ´s Avonds nog poker gespeeld met cocabladeren. Die cocabladeren stopppen ze hier overal in hun wang voor meer energie ofzo. Ziet er wel erg vaag uit, al die taxichauffeurs lijken net van een kaakoperatie te komen. Nu is het zo dat in Bolvia jammer genoeg de tandarts nog niet echt is uitgevonden, de meeste mensen hebben nog maar een paar tanden in hun mond hangen, maar ok.
De laatste dag van de tour was het meest indrukwekkend, we hebben namelijk een zoutvlakte van 12.000m2 (Salar de Uyuni) bezocht. Fantastisch! Zo bizar, een mega uitgestrekte zoutvlakte, met een klein laagje water er boven en daar met de jeep doorheen crossen. Echt heel gaaf.
Vervolgens aangekomen in Uyuni, een plaatsje waar heel veel mensen in traditionele kleding rondlopen.

Argentinie en Bolivia zijn buurlanden, maar het is echt een wereld van verschil. Bolivianen zijn veel kleiner, meer bescheiden en vooral armer dan Argentijnen. Gelukkig is het hier ook een stuk goedkoper dan voornamelijk in Chili, want mn geld gaat er als een malle door heen zo haha. Maar goed, een verschil is er ook te vinden in de bussen. Tering wat een bustocht! We hadden het geluk dat we nog dezelfde dag een nachtbus konden krijgen naar La Paz, maar met dit ene geluk was ook alles mee gezegd. De bolivianen komen tot ongeveer mijn oksel en op deze maat zijn de stoelen ook gebouwd. Vastgeklemd met mijn knieen in mn nek, over een weg waar het aantal hobbels evenredig was aan het aantal kuilen. Tja, en dan is slapen wel een beetje lastig. Ook nog 2 uur stil gestaan omdat de bus het zomaar begaf. Mijn stoel was ook niet veel meer dan een veer met een kleedje er overheen. Ja 12 uur duren dan erg lang. Ook nog om 5 uur, toen ik eindelijk sliep, ruw uit onze slaap gehaald, omdat we opeens moesten overstappen naar een andere bus. Gelukkig was deze bus wel van enige kwaliteit en waren de ramen niet vastgeplakt met tape.

Guus en ik heb hebben ook nog 'the most dangerous road' gefietst. Echt geweldig! Tot niet zo lang terug gebeurde op deze weg de meest ongelukken, maar nu is er een nieuwe weg gebouwd voor het verkeer en is de andere weg voor fietsers. Downhill, start in de bergen op 4700 meter en dan 3500 meter naar beneden tot Coroico in de jungle op 1200 meter. Fietsen kun je het nauwelijks noemen, aangezien we bijna nooit hoefden te trappen, er was slechts 1 stukje omhoog en een de meesten gingen daar ook nog het busje in (wij niet natuurlijk!). Na 10 jaar bouwen is er sinds 1 jaar een nieuwe weg open, dus de ´dead road´wordt nu vooral bevolkt door mountainbikers. Het is niet voor te stellen dat de dead road tot voor kort de hoofdweg was van La Paz naar het noorden van Bolivia. Wel echt geweldige ervaring, zo keihard naar beneden. Het was helemaal niet eng ofzo, meer de losse stenen waar je voor op moest passen, we waren helemaal niet bang om naar beneden te vallen.

Gister nog een poging gedaan voor een hike naar 5400 meter, maar hebben het niet gehaald, want het ging regenen en was daardoor te gevaarlijk maar ook de hoogte had ons en vooral Emi in haar greep. Maar op zich als nog een mooie tocht gelopen!

Vanmorgen zijn Emi en Guus vertrokken richting Miami, dat betekent dat ik het dus vanaf nu met mezelf moet doen. Zal wel even wennen zijn, want het was in ieder geval super gezellig zo 6 weekjes met elkaar. Het is toch erg makkelijk, altijd iemand om mee te praten, te eten, noem maar op. Morgen vertrek ik naar Lake Titicaca, waarna ik op 3 maart met mijn Spaanse lessen begin in Cusco, Peru.
Tot dan maar weer!

Liefs, Bea