Tranquilo nada mas

Vanuit Pucallpa hebben Vincent en ik de boot genomen naar Iquitos, wat zo´n vier dagen in beslag nam. Gepakt met hangmat, een hoop water, koekjes en chocola hebben we ons proberen vier dagen te vermaken tussen alles wat mee was op de boot. Het eten was inclusief de prijs die we betaalden, maar niet echt om over naar huis te schrijven (al doe ik dat nu toch haha) :´s ochtens papje met een droog broodje, ´s middags rijst en iets wat op kip moet lijken en ´s avonds soep met kip.
We voeren langzaam de Amazone in, maar het enige wat te zien was een groene waterkant vier dagen lang. Wel bijzonder mooie zonsondergangen gezien.
Daarna aangekomen in Iquitos, de grootste stad ter wereld dat alleen te bereiken is per vliegtuig of boot en omringd wordt door jungle, gevuld naar het schijnt met 20.000 motortaxi´s die je overal naar toe kunnen brengen voor een duppie. Hier hebben we ook nog een bezoek gebracht aan een heuse wijk dat helemaal gebouwd is op het water, erg apart dat je voor bijvoorbeeld je boodschapjes en voor de kerk altijd moet zwemmen of je uitgeholde boomstam er bij moet pakken.

Vanuit Iquitos hebben we een 5 daagse trip gemaakt met onze gidsen Elvis en Juan Carlos in de amzone, wat echt schitterend was. De eerste nacht in een mooie lodge aan een meer geslapen en onze vriend Elvis leren 'toepen'.
Volgende morgen met een bepakte kano voor 2 nachten dieper de jungle in gegaan. En hoe meer we in de jungle kwamen, hoe intenser alles om ons heen werd. Dobberend over riviertjes en meren konden we de volle glorie van de groenste plek op aarde aanschouwen: de meest fantastische planten en bomen en exotische diertjes als dolfijnen, alligators, apen, luiaarden, toekans en tientallen andere soorten vogels en insecten verschenen deze dagen op ons netvlies. Ik had gehoopt met mijn DEET nog een eind te komen, maar nee, ik ben totaal lek geprikt.
Na een paar uur door de jungle te zijn gevaren vond Elvis het wel mooi geweest en begonnen we met ons kamp op te zetten. Nou, daar heb je dus mannen voor, helemaal los met een groot kapmes de weg vrij makend voor onze hangmat, klamboe en zeiltje. Daarna nog een tochtje gemaakt waar Elvis ons alles kon vertellen over wat er allemaal wel niet groeit en van welke bomen je doodziek of juist beter kan worden. Hij kon ook elk geluid, van elk dier imiteren, erg grappig.
De laatste nacht samen met een shaman een ayahuasca-healing ondergaan. Het is een bruin, supervies goedje met een mix van jungleplanten, wat ze in de jungle gebruiken als medicijn om het lichaam te reinigen. Echt heel bizar, een oude man die constant liep te fluiten en te zingen en met eucalyptusbladeren het kwade weg hielp en controle te houden. Je wordt er erg ziek van, omdat het eigenlijk een soort gif is, maar tegelijkertijd ga je veel hallicuneren. Erg heftig, maar erg bijzonder om een keer meer te maken.

Vanuit Iquitos hebben we het vliegtuig genomen naar Tarapoto, waar ik mijn weg verder alleen ben vervolgen, dit maal naar de kust. In Chicalyo heb ik nog een bezoek gebracht aan eeuwenoude graftombes en piramides en vervolgens door gereisd naar Mancora. Om hier vrijwel niks uit te voeren! Eindelijk weer eens heerlijk eten, proberen een kleurtje te krijgen, beetje zwemmen en heb me gewaagd aan een surfboard. En tot mijn verbazing gaat dat nog best goed met mij er op ook!

Op 21 juni ben ik weer op Nederlandse bodem, maar morgen vertrek ik eerst naar Equador, vandaar ga ik door naar Colombia, waar ik 9 juni het vliegtuig zal nemen naar Lima, om nog een keer het weeshuis in Tambo te bezoeken voor een paar dagen. De rekening kan dus zeker nog meer gespekt worden! En natuurlijk alvast erg bedankt daarvoor!

Liefs, Bea