Vermoeide beentjes

Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden... maar ook naar Machu Picchu, de heilige stad van de Inca´s. Je hebt de originele, maar toeristische Incatrail, maar je kunt er ook gewoon met de bus en trein en naar toe. Mijn weg naar Machu Picchu begon maandag morgen met een prachtige busrit door de bergen naar 4300 meter. Vanaf deze hoogte naar beneden op de mountainbike naar de jungle. Jammer genoeg waren de fietsen niet heel erg goed, van schokbrekers hebben ze hier nog niet gehoord, dus werkelijk elke steen kon je voelen, wat na 4 uur fietsen niet echt bepaald een lekker gevoel voor mijn ´achterste´ gaf.
´s Avonds (net als elke andere maaltijd tijdens deze dagen) rijst met kip gegeten en de volgende dag om 6.00 begonnen aan een pittige, maar geweldige tocht. Het eerste uur was voornamelijk vlak en langs een mooie rivier, waarna we 3 uur stijl omhoog moesten. Bij de top meteen dit stijle stuk weer aan de andere kant van de berg naar beneden. Het was wel erg bewolkt, dus heel veel uitzicht had je niet, maar als nog een prachtige tocht langs alle soorten fruitbomen en kleurrijke bloemen. Ook hebben we nog een rivier overgestoken met een bakje aan een kabelbaan.
Na 8 uur lopen kwam onze groep bestaande uit onze gids Henrey, een Iers stel, vader (63 en supah fit) en zoon uit de States en een gast uit Frankrijk, aan bij erg mooie hotsprings waar we even lekker in konden chillen.
De volgende dag was ook een mooie tocht, maar de laatste drie uur was over een treinbaan, echt killing! Deze nacht hadden we wel gelukkig een warme douche en een goed bed.
En toen de volgende morgen om 4.30 op voor Machu Picchu! In het begin leek het net of ik niet midden in de jungle naar deze prachtig Incaruines aan het kijken was, maar of ik aangekomen was in Disneyland, zo veel toeristen. Ook met name rijke Japanners en Amerikanen die ´even´ Machu Picchu aandoen. Maar het is er erg groot, dus na 10 min verspreid iedereen zich al. We kregen een erg interessante rondleiding in Machu Picchu. Geen cement gebruikte de Inca´s, maar gewoon uren schaven aan stenen, zodat alles perfect in elkaar past, erg bijzonder.
Vervolgens begonnen aan de klim van de Wayhna Pichu. Daar op de top aangekomen ben ik op een rots gaan zitten, maar het was totaal bewolkt, dus ik zag helemaal niks. Maar opeens opende ´theater Machu Picchu´ zich onder mij. Bijna letterlijk als een gordijn verdwenen de dichte wolken en daar was het schitterende uitzicht. Een ervaring die ik niet snel zal vergeten.
Daarna de trein genomen vanaf Aguas Calientes, wat ook weer een hele belevenis was. Ik belandde per ongeluk in een zwaar luxe trein, met grote ramen rondom en met dezelfde rijke Amerikanen en Japanners. Op een gegeven moment werd er zelfs een hele modeshow gehouden van Alpaca (lama) kleren. En je betaalde alleen voor een spencer al 130 dollar, belachelijk. En ja daar trappen die stomme Amerikanen nog in ook, ze deden goede zaken in de trein.
Weer aangekomen in Cusco nog een leuke laatste avond uit gehad en hiermee was mijn maandje in Cusco toch echt over!
Eigenlijk zou ik hier nog een maandje vrijwilligerswerk gaan doen als educatiemedewerker in een museum, maar ik voelde er niks voor om alleen de toeristen van dienst te zijn en een maandje Cusco was wel genoeg.

Dus de volgende dag zijn we met z´n 8en uit Cusco vertrokken naar Arequipa. Hier hebben we een bezoekgebracht aan het interessante Santa Catalina klooster.
De volgende morgen de bus gepakt door een prachtig berglandschap naar de Colca Canyons, de grootste in de wereld (3000 meter diep). Ter plaatse een gids geregeld die uit z´n middagdutje werd gehaald en aan de afdaling van de kloof begonnen. ´s Avonds in bamboehutjes geslapen en bij kaarslicht wat kaartspelletjes gedaan. Erg gezellig. De volgende ochtend om 04.00 in het holst van de nacht vertrokken, wat ook weer een ervaring op zich was, want je zag gewoon niks.
Daarna de zon op zien komen en door de schitterende canyon gelopen. Het laatste stuk was behoorlijk pittig, 1500 meter zo´n beetje stijl omhoog en de zon had een goede dag, wat het extra zwaar maakte. Wel erg goed beloond met schitterende condors die boven de canyon vlogen.

Met vermoeide beentjes van al het lopen heb ik een 16uur durige busrit naar Lima gemaakt, waar ik 2 dagen ben gebleven. Hier een Peruaanse jongen ontmoet die erg goed Engels kon, dus heel interessante gesprekken gehad over de geschiedenis enzo van Peru. Erg leuk om niet alleen de info uit mijn ´heilige lonely planet´ te halen.

En nu ben ik in Ayacucho waar ik dit weekend met kinderen van het weeshuis hier naar de jungle ga, erg veel zin in, maar dat is natuurlijk een gevalletje ´wordt vervolgd´!